Tea Expedition – Hangzhou Lung Ching

Przemierzając Państwo Środka wzdłuż i wszerz możemy napotkać na swojej drodze niesamowicie zróżnicowane krainy. Od ośnieżonych równin i lasów północy, dolin z wielkimi, meandrującymi rzekami przez tropikalne dżungle południa, aż po suche, gorące pustynie zachodu. Jeden region przykuł naszą uwagę w szczególności. Ósma najbardziej liczna prowincja i ‘ekonomiczny kręgosłup Chin’ – Zhejiang (chekiang – dżydżjang), jest miejscem z niezwykle bogatą kulturą i historią sięgającą aż ósmego wieku przed naszą erą. Co więcej, jest to miejsce narodzin jednej z naszych ulubionych herbat – Lung Ching (longjing, Dragon Well Tea, Smocza Studnia).

Historia herbaty Lung Ching

Historia samej herbaty jest niezwykle barwna. Chińczycy wyjątkowo lubują się w tworzeniu opowieści i legend o produktach, które wytwarzają przekazując je z pokolenia na pokolenie. Nie inaczej jest w przypadku naszego Lung Chinga, którego nazwa pochodzi od studni z wodą, której fale przypominały zwiewne ruchy smoka. Co więcej legendarny status tej herbaty został ugruntowany za czasów jednego z najznamienitszych cesarzy Dynastii Qing – Kangxi’ego. Podania głoszą, że podczas swojej podróży po regionie zawitał on do Świątyni Hu Gong gdzie znajdowały się krzewy herbaciane, z których lokalni mieszkańcy produkowali wyjątkowy rodzaj herbaty. Efekty ich pracy zostały oczywiście zaprezentowane Cesarzowi, który natychmiast zakochał się w herbacianym naparze i zdecydował się nadać mu status Gong Cha – Herbaty Imperialnej.
Jak twierdzi Wang Jiabing (Łang Dźjabing), naukowiec zajmujący się badaniami nad herbatą i autor przewodnika po chińskich herbatach, okolice Jeziora Zachodniego leżącego nieopodal stolicy regionu i największego miasta Zhejiang – Hangzhou (Handżoł), to idealne miejsce na uprawę herbaty. Na te wręcz perfekcyjne warunki składa się wiele czynników, najważniejszym z nich jest oczywiście specyficzny klimat. Stabilna temperatura i wysoka wilgotność oraz relatywnie niskie nasłonecznienie powodują, że herbaty uprawianie w tym regionie mają nie tylko niezrównany smak, jak również wyjątkowe właściwości odżywcze, między innymi zwiększoną ilość aminokwasów i witaminy C. Krzewy herbaciane z tego regionu mają wyjątkową odporność na cień i średnio znoszą bezpośrednie nasłonecznienie, co idealnie wpasowuje się w panujące wokół Jeziora Zachodniego warunki pogodowe. Kluczowe dla upraw są również częste opady, które powodują, że listki rosną bardziej mięsiste i grube. Lung Ching jest oczywiście uprawiany również w innych partiach Chi,  jednak żadne z wersji spoza Zhejiang nie są w stanie dorównać jakością do tych z Jeziora Zachodniego.

Proces przetwarzania

Proces przetwarzania listków Lung Chinga nie odbiega znacznie od standardowych form produkcji zielonej herbaty w Chinach, charakteryzuje się on jednak pewnymi elementami, które stanowią o jej wyjątkowości. Pierwszy zbiór odbywa się już na przełomie marca i kwietnia, kiedy stopniowy wzrost temperatury przyspiesza pojawienie się świeżych listków na krzewach. Tradycyjnie tuż po zbiorze herbacianych fleszy są one suszone przez minimum pół dnia zanim zostaną sprasowane i uprażone na rozgrzanych misach. Pozwala to na pozbycie się intensywnego roślinnego posmaku i uzyskanie słodszych, delikatniejszych niuansów. Podczas prażenia wytrąca się znaczną część wilgoci i jednocześnie następuje formowanie fleszy w płaskie, mięsiste paski. Całość trwa od 12 do 15 minut. Końcowym etapem jest kilkukrotne suszenie herbaty.
Gotowe, uformowane listki dają klarowny, jasnozielony napar o charakterystycznym słodkim, lekko owocowym aromacie. Warto podczas parzenia zwrócić uwagę na tzw. taniec herbaty, listki przy kontakcie z wodą zaczynają się otwierać pięknie prezentując cały swój majestat. Napar, który uzyskamy jest wyjątkowo pełny choć łagodny, z wieloma unikalnymi nutami smakowymi. Na pierwszym planie możemy zaobserwować słodowe niuanse i intrygujący kukurydziany posmak. Całość uzupełnia świeża, roślinna nuta, która przełamuje słodki, pełny charakter naparu. Te same listki możemy parzyć aż do trzech razy.

Lung Ching jest jedną z Dziesięciu Słynnych Chińskich Herbat, listy najznamienitszych herbacianych specjałów. Kilka z jego odmian, uprawianych i przetwarzanych w miejscach owianych wieloma legendami, jak choćby wspomniana wcześniej świątynia Hu Gong bądź Tygrysi czy Lwi Szczyt (Pasmo gór Tiyun) to specjały, które zazwyczaj są niedostępne dla zwykłych śmiertelników. Trafiają w ręce jedynie najbardziej ekskluzywnych klientów, najczęściej są wyprzedawane zanim zostaną wytworzone. By uzyskać pożądaną jakość potrzebni są oczywiście wykwalifikowani pracownicy, ich ekspertyza jest wręcz nieoceniona. Lung Ching jest to jedna z herbat, którą najczęściej daje się w prezencie w Chinach, ofiarowanie jej jest okazaniem wyjątkowego szacunku.

Popularność tej herbaty sprawiła oczywiście, że pojawiła się ona w repertuarze wielu plantatorów i przetwórców również spoza Zhejiang. Aktualnie uprawiana i produkowana jest również w Yunnanie, Guizhou i Syczuanie. Pod kątem walorów smakowych można dostrzec oczywiste różnice w charakterze naparu, warto więc dokładnie sprawdzić skąd pochodzi Lung Ching jeśli zależy nam na autentyczności. Co do samego parzenia zachęcamy do spróbowania kilku wariantów. Klasyczne parzenie metodą gong fu cha jest oczywiście wskazane, listki parzyć można do trzech razy. Równie częstą formą kosztowania Lung Chinga w Chinach jest parzenie, go krótko (max do 1 minuty) gorącą wodą (ok. 90-95°C). Uzyskany wtedy napar jest intensywniejszy i bardziej wyrazisty.
Lung Ching, Longjing czy Smocza Studnia to wyjątkowa chińska herbata o fantastycznej legendzie i niepowtarzalnym smaku, wobec którego nie sposób przejść obojętnie. Jej unikalność sprawia, że jest to pozycja obowiązkowa nie tylko dla wielbicieli herbat zielonych