Tradycja “Herbaty Popołudniowej”

Czy wiecie, że brytyjska “Herbata Popołudniowa” nie oznacza jedynie czasu na filiżankę ulubionego naparu, ale lekki posiłek serwowany po popołudniu?

Za ustanowienie tradycji serwowania herbaty popołudniowej uznaje się Annę Marię księżną Bedford i wieloletnią przyjaciółkę królowej Victorii, która podczas wizyty w Belvoir Castle w 1840 roku poprosiła o ten wyjątkowy podwieczorek, jako konsekwencję przesuwającej się wówczas pory kolacji na wyspach.

Tradycja serwowania herbaty popołudniowej – najczęściej o piątej po południu – szybko przyjęła się zarówno wśród elit społecznych, jak również klasy średniej. Początkowo istniało wiele zasad regulujących podstawy komponowania menu – w zależności gdzie i dla kogo podwieczorek był przygotowywany. Wiele reguł dotyczyło też aranżacji stołu i manier oraz tematów, które podczas herbacianego spotkania, można poruszać. W literaturze znajdujemy nawet informacje traktujące o konieczności dopasowania koloru obrusu i serwetek oraz serwowanego jedzenia do obowiązującego koloru miesiąca. Nie bez powodu popularność zyskało wówczas powiedzenie “Herbata popołudniowa może być okazją do refleksji, ploteczek i skandalu”.

Obecnie zwyczaj herbaty popołudniowej nie jest już tak często praktykowany w domach, a raczej kojarzy się z ucztą, również dla oczu, serwowaną w najlepszych hotelach.
Podawane są wówczas – najczęściej na trój poziomowej paterze – kanapki, kruche bułeczki z masłem i dżemem, mini ciasta albo racuchy. Innowacją naszych czasów jest lampka szampana, która podkreśla wyjątkowość przyjęcia i prowokuje herbaciane rozmowy.

Zachęcamy do celebrowania codzienności i urządzania herbacianych przyjęć – koniecznie w stylu Five o’clock.