Kanony zaparzania herbaty

Przygotowanie idealnego naparu herbacianego wymaga staranności oraz czasu. Oczywiście można pominąć przyjęte kanony zaparzania, jednakże uzyskamy wówczas herbatę pozbawioną właściwego posmaku oraz walorów zdrowotnych. Pozostanie nam wówczas delektować się jedynie samymi garbnikami. Wśród wielu ludzi panuje błędne przekonanie, iż: „herbata polega po prostu na tym, że gotujesz wodę, zaparzasz herbatę i pijesz ją (…)”.

Fot. Pixabay

Podstawą dobrej herbaty jest czysta świeża woda, która ma ogromny wpływ na jakość i smak naparu. Ciekawostką jest fakt, iż standardy w tym zakresie wyznaczyła już sama królowa angielska Aleksandra (żona Edwarda VII), bowiem nigdy nie wyruszała w podróż bez zapasu czystej wody. Najlepiej jeśli wykorzystujemy wodę przefiltrowaną lub nisko zmineralizowaną. W zależności od rodzaju herbaty do zaparzania przyjęło się używać wody o różnej temperaturze. Białe, jak i zielone herbaty nie powinny być pod żadnym pozorem zalewane wrzątkiem, dla większości z nich przyjmuje się temperaturę ok. 65-90°C. Z kolei czarne herbaty powinny być przygotowywane z udziałem wody wrzącej tzw. białym stadium wrzenia (za sprawą dużej ilości drobnych pęcherzyków woda wydaje się biała). Najlepiej, jeśli zagotowano ją tylko jeden raz, ponieważ nie jest wówczas pozbawiona tlenu, który jest tak nieodzowny dla uzyskania wartościowego naparu.

Herbata jest niezwykle wrażliwa na działanie niepożądanych czynników zewnętrznych. W skutek jej higroskopijności bardzo łatwo przyswaja wilgoć z otoczenia, w konsekwencji czego prowadzi do jej pleśnienia. Bardzo łatwo nasiąka również zapachami innych produktów spożywczych, a jej naturalny aromat bywa ulotny. Dlatego koniecznie należy przechowywać ją w szczelnie zamkniętych pojemnikach. W warunkach domowych powinna być ona przechowywana w miejscu suchym i ciepłym.

Kolejnym ważnym aspektem gwarantującym przygotowanie właściwego naparu jest użycie odpowiedniej ilości herbaty do zaparzania. Przyjmuje się, iż na każde 200ml należy użyć jedną małą płaską łyżeczkę herbaty. W przypadku, gdy zaparzamy ją w dzbanuszku można ddać dodatkowo jedną łyżeczkę na dzbanek. Sygnałem potwierdzającym fakt dobrze zaparzonej, mocnej herbaty jest pojawienie się charakterystycznej pianki. Dobry napar cechuję się pełnym, iontensywnym smakiem i aromatem pozbawionym nadmiernej goryczy, będącej świadectwem zbyt długiego lub nieprawidłowego parzenia.

Zależnie od własnych upodobań możemy przygotować słabszy napar używając mniejszą ilość suchej herbaty lub analogicznie mocniejszy – biorąc jej więcej. Widoczne jest zróżnicowanie naparu, w zależności od użytego przez nas gatunku. Gatunki herbat zawierające młodsze liście charakteryzują się silnym, zdecydowanym naparem. Natomiast duża ilość herbat ze starszych liści pozwoli na uzyskanie ciemnego koloru, jednakże uzyskany aromat będzie pozbawiony intensywności typowej dla lepszych gatunków.

Naczynia stosowane do parzenia, jak i podawania herbaty stanowią element pozwalający na wydanie ostatecznej oceny jakości uzyskanego naparu. Przy ich zakupie należy kierować się właściwościami materiału z jakiego są one wykonane. Producenci akcesoriów prześcigają się w metodach ułatwienia życia smakoszom herbacianego trunku, poprzez szeroko rozbudowaną gamę różnorodnych zaparzaczy, kubeczków, dzbanków czy zestawów porcelanowych. Najlepiej napar herbaciany prezentuje się w porcelanowej filiżance lub innych szklanych naczyniach. Wówczas w łatwy sposób możemy ocenić jej wygląd i delektować się nie tylko samym smakiem, a uaktywnić również jeden ze zmysłów, jakim jest wzrok. Najpełniej podkreślić to może stwierdzenie, iż: „ picie herbaty to przyjemność czerpana tyleż z aromatu i smaku naparu, co z urody naczyń, w których jest podawana”. Chcąc zapewnić utrzymanie odpowiedniej temperatury bardzo często stosuje się podgrzewacze.

Zapewne wszyscy smakosze „boskiego napoju” zgodzą się ze stwierdzeniem, iż herbata przewędrowała pół świata zanim trafiła na nasz stół, dlatego zasługuje na prawidłowe jej zaparzenie.

Opracowanie: Malwina Różycka