Chiny

Chiny – nazywane też Państwem Środka – to trzeci co do wielkości kraj świata.

Jest to kraj uważany za kolebkę herbaty, według legendy za punkt początkowy uznaje się rok 2737 p.n.e. , gdy to Boski Rolnik – cesarz Shen-Nung/Shennong zachwycił się smakiem i zapachem naparu herbacianego i wydał się z siebie dźwięk „T’sa”, co miało oznaczać boski. Słowo to ewoluowało do dzisiejszego cha, czyli po chińsku herbata.

Chińczycy stworzyli podwaliny całej wiedzy herbacianej. Zostały one zebrane i spisane przez Lu Yu w Księdze Herbaty– od opisu warunków uprawy, przez sposoby zbioru i produkcji do rytuału picia. Stworzył on też kryteria oceny dobrego naparu. Herbata, jej picie oraz akcesoria do tego używane w Chinach stały się symbolem statusu. Napar herbaciany łączył się z poezją, sztuką, kaligrafią i wysoką kulturą.

Całkowita wielkość upraw herbaty w Chinach osiągnęła 3 miliony hektarów. 80% produkcji przypada na zieloną herbatę – ilości sięgają nawet 1,8 miliarda kilogramów. Jest to też kraj wiodący w ilości eksportowanej herbaty – rocznie nawet 36 milionów kilogramów trafia na rynki zagraniczne, co i tak stanowi zaledwie 10% całkowitej produkcji. Wiele herbat jest produkowanych jedynie na rynek krajowy.

Plantacje znajdują się głównie w regionie rzeki Jangcy oraz w południowych częściach kraju i znajdują się w 16 prefekturach: Anhui, Fujian, Guangdong, Guangxi, Zhuang, Guizhou, Hainan, Henan, Hubei, Hunan, Jiangsu, Jiangxi, Shaanxi, Shandong, Sichuan, Yunnan oraz Zhejiang.

Ogromna różnorodność produkowanej herbaty wynika zarówno z wielkości kraju, ogromnych odległości, zróżnicowania klimatycznego miejsc uprawy, jak i wieloletniej tradycji – w sumie można doszukać się nawet 300 gatunków herbat. Chiny produkują wszystkie jej rodzaje – zielone, białe, czarne, czerwone, żółte, oolong i Pu-Erh.

Z Chin herbata rozpowszechniła się na cały świat – jest jednym z najczęściej spożywanych napoi na świecie.